Van zo ongeveer mijn twintigste tot en met mijn dertigste had ik altijd aan het einde van de maand nul euro over.
Als twintigjarige student stond ik drie avonden achter de bar van een buurtcafé en leende ik soms een maandje maximaal bij. Mijn inkomen was hoogstens iets van 1.000 euro per maand. Op mijn dertigste verdiende ik met mijn salaris en wat presentatieklussen bijna twee keer modaal. Dat is een groot verschil in inkomen.
Waarom stond ik tien jaar later dan nog steeds aan het einde van de maand met lege handen?
Het antwoord: mijn levensstijl groeide mee met mijn inkomen. Ik ging twee keer groter wonen, at in een restaurant in plaats van een eetcafé, keek niet meer naar de prijzen op de menukaart, ruilde op vakantie het hostel in voor een ruim appartement en kocht elke week wel een concertkaartje.
Natuurlijk is het logisch dat ik als werkende vader comfortabeler leef dan als een alleenstaande student. Maar de gulden middenweg had ik duidelijk gemist.
Daarin stond ik overigens niet alleen.
Upgraden van je levensstijl
Ik ken mensen die prima verdienen, maar slechts één of twee loonstrookjes verwijderd zijn van een betalingsachterstand. Simpelweg omdat ze hun levensstijl blijven upgraden in hetzelfde tempo als hun inkomensstijging. Zo groot mogelijk wonen, zo luxe mogelijk rijden en zo chique mogelijk kleden.
In de FIRE-beweging noemen ze dit continue omarmen van meer luxe en comfort ‘levensstijl-inflatie’. Als ik die term niet ontdekt had, was ik hoogstwaarschijnlijk op dezelfde voet doorgegaan.
Dankzij FIRE-bloggers leerde ik dat het meest verstrekkende gevolg van deze levensstijl-inflatie is dat je altijd zoveel moet verdienen als je nu doet. Ook als het tegenzit. Of als je de goedbetaalde sector waar je in werkt zat wordt. Of als je minder wilt werken om meer tijd met je dierbaren door te brengen.
De belangrijkste eerste stap naar financiële vrijheid is daarom voor de meeste mensen niet het vergroten van je inkomen, maar het aanpassen van je bestedingspatroon.
Met het verlagen van je uitgaven snijdt het mes aan twee kanten: Als je minder uitgeeft, heb je minder nodig om vrij te zijn én spaar je sneller waardoor die vrijheid dichterbij komt.
Deze bezuinigingen voerde ik door
Na dit inzicht paste ik mijn levensstijl aan en voerde ik enkele stevige bezuinigingen door. Ik verminderde mijn horecabudget stapsgewijs met wel 75 procent, heronderhandelde al mijn verzekeringen, energiecontract en internet- en telefonie-abonnementen. Deed de televisie de deur uit, en daarmee ook het kabelabonnement. Verwijderde de maaltijdbezorgapps van mijn telefoon. Zegde de huur op van een vakantiehuisje waar ik steeds minder kwam. Kocht boodschappen wekelijks in en sloeg toe bij aanbiedingen (onze badkamer staat voor de helft vol met wasmiddel dat onlangs voor 50 procent in de aanbieding was). Nam een auto uit 2005 in plaats van een nieuwe bak op een lening of leasecontract. En kleding koop ik vrijwel allemaal tweedehands.
Inmiddels kom ik elke maand uit met mijn geld en spaar ik een kwart van mijn netto-inkomen voor mijn financiële vrijheid. Zonder in te leveren op dagelijkse voldoening (integendeel!)
Herken je je in mijn ontboezeming? Ik hoop dat ik jou ook geïnspireerd heb eens kritisch naar je uitgaven te kijken.
💪 Wil je hier direct mee aan de slag? Lees dan dit artikel over budgetteren.