Elke maand verstuur ik een nieuwsbrief over intentioneel leven en media. Nog geen lid? Geef je hier op:
Abonneer je op de nieuwsbrief van Ernst-Jan. Ontvang net als 7.000 anderen nieuwe artikelen over intentioneel leven.
1. Lees dit weergaloze stuk van technologiedenker Douglas Rushkoff die tegen wil en dank met miljardairs bespreekt hoe ze zich in luxe bunkers kunnen voorbereiden op de apocalyps. Hoe voorkom je dat het veiligheidspersoneel gaat muiten?
2. Ontnuchterend: volgens de huidige definitie van succes hebben deze superrijken *alles*. Maar het enige waar ze aan kunnen denken is hun eigen ondergang.
‘Niemand is gek’. Dat is het belangrijkste inzicht dat Morgan Housel lezers van zijn boek De Psychologie van Geld wil meegeven.
Dat lijkt af en toe natuurlijk wel zo. Als je van een vriend hoort dat hij al zijn vermogen cash op een bankrekening heeft staan. Of een vriendin die niet belegt maar liever haar hypotheek volledig aflost.
Dan kan dat op jou gek overkomen. Want je hebt andere ideeën over geld.
Dat is precies het punt, schrijft Housel: we worden allemaal gevormd door onze jeugdervaringen met geld. Voor iemand die altijd in armoede heeft geleefd, is een grote financiële buffer vanzelfsprekend. Iemand die door een onveilige jeugd onafhankelijkheid het allerbelangrijkst vindt, wil wellicht niet afhankelijk zijn van een hypotheekbank.
Toch zijn er bepaalde inzichten waar iedereen wat aan heeft. Vergelijk het met een dokter: zij behandelt elke patiënt anders, maar gebruikt de medische wetenschap als basis. Die basis, maar dan voor geld, heeft Housel in een lekker beknopt boek opgeschreven. Dan kun je vervolgens zelf besluiten hoe je het in je financiële leven wilt toepassen.
“Helpt me dit om goed te slapen ’s nachts?” is de beste universele richtingaanwijzer voor alle financiële beslissingen.
Dat we in het tijdperk van de influencers leven, was me wel duidelijk. De weerkaatsing van de schijnwerpers op de Kardashians, Hadids en Pewdiepies van deze wereld bereikt ook mijn feeds.
Maar door het boek Get Rich or Lie Trying van de Britse verslaggever Symeon Brown ontdekte ik dat de grootste groep influencers aan me voorbij is gegaan. De micro-influencers:
[..] Nobody trusts big influencers; it’s the smaller micro-influencers [..] who are seen as more relatable, trustworthy and therefore commercially valuable.
Misschien komt het omdat ik het geluk had op te groeien in een kansrijke omgeving. Brown had dat niet, en omschrijft hoe zijn Facebook-feed eruit ziet.
Op vakantie las ik Building a Second Brain van Tiago Forte: een pleidooi voor het systematisch bijhouden wat je interessant vindt in een “tweede brein”.
Dat doe ik al een tijdje. Want door je leven vast te leggen, leer je jezelf beter kennen, je werk beter te doen en je mooiste gedachten te bewaren.
Elke maand verstuur ik een nieuwsbrief over intentioneel leven en media. Nog geen lid? Geef je hier op:
Abonneer je op de nieuwsbrief van Ernst-Jan. Ontvang net als 7.000 anderen nieuwe artikelen over intentioneel leven.
1. Ik ben terug van vakantie dus verwacht een hoop boekentips in deze editie. Allereerst: The Ministry for the Future van Kim Stanley Robinson. Was een leestip van m’n podcastcollega Alexander. EN WAT VOOR ÉÉN! Deze roman maakt van de abstracte klimaatcrisis een weergaloos verhaal. De Verenigde Naties heeft een ministerie opgericht dat opkomt voor de rechten van mensen die nog geboren moeten worden. Na één van de meest indrukwekkende openingshoofdstukken die ik ooit las – over een allesvernietigende hittegolf in India – volg je de secretaris-generaal van het ministerie. Zij probeert de wereld te redden met een mix van ‘arbitrage en sabotage’. Echt een zeldzaam rijk boek. Qua vertelkunst, maar ook qua economische, juridische en politieke inzichten.
2. Als we de wereld willen redden, moeten we beter worden in zorgen. Dat las ik terug in het boek van Robinson, en zag ik vervolgens prachtig uitgewerkt in het ontzettende urgente boek van Lynn – ik bouw stiekem een geweldig oeuvre op – Berger: Zorg. Je kan natuurlijk ook een videosamenvatting kijken bij m’n oude clubbie, De Corrie.
3. Ik kwam ook een originele observatie over ouderschap tegen in Zorg:
“[Volgens] Donald Winnicott, de kinderarts en psychoanalyticus, [heeft] een kind uiteindelijk meer baat bij een ouder die er niet altijd honderd procent voor hem is dan bij een ouder die zich volledig in dienst stelt van haar kind. Want deze ‘good enough’ ouder leert haar kind omgaan met frustratie, verdriet en verlies. Door naarmate een baby ouder wordt steeds vaker ‘nee’ te zeggen (of door er, nog eenvoudiger, af en toe niet te zijn), geeft ze het kind de kans te ontdekken dat het niet almachtig is, dat de wereld niet om hem draait.”
4. De eerste afleveringen van Jonge Jaren seizoen 3 staan online, met Noraly Beyer en Paul de Leeuw. Heel benieuwd wat je van de gesprekken vind! Heb er zelf al iets van geleerd:
Ben nieuw seizoen Jonge Jaren aan het maken en realiseer me dat 'de vroege doorbraak' een mythe is:
Noraly Beyer was 39 toen ze het journaal presenteerde
Adriaan van Dis was 37 toen hij debuteerde
Eric van Eerdenburg was 39 toen hij Lowlands-directeur werd
5. Aanstaande zondagavond interview ik op Lowlands festivaldirecteur Eric van Eerdenburg over zijn jonge jaren. Leuk als je erbij bent! Het gesprek verschijnt later ook als podcast.
6. Op vakantie las ik Building a Second Brain van Tiago Forte: een pleidooi voor het systematisch bijhouden wat je interessant vindt. Dat doe ik al een tijdje – en schreef er ooit dit artikel over – maar de heer Forte tilt notities maken naar een heel ander niveau. Ik kom er nog uitgebreider op terug met een artikel op pfauth.com, maar nu alvast deze twee inzichten:
7. Inzicht I: Als je een creatief werk wilt maken, maar het komt maar niet van de grond, dan heb je nog te weinig gelezen, gekeken en beluisterd. Forte citeert filmmaker Sebastian Junger die niet in een writer’s block gelooft:
“It’s not that I’m blocked. It’s that I don’t have enough research to write with power and knowledge about that topic.It always means, not that I can’t find the right words, but rather that I don’t have the ammunition.”
Je tweede brein is een vat voor dit soort ‘munitie’.
8. Inzicht II: Ik organiseerde mijn notities altijd met als ‘archiveren’ als doel. Gevolg: een overvol en overweldigend archief. Forte zegt: organiseer voor ‘actie’:
“Organizing for action gives you a sense of tremendous clarity, because you know that everything you’re keeping actually has a purpose. You know that it aligns with your goals and priorities. Instead of organizing being an obstacle to your productivity, it becomes a contributor to it.”
9. Mijn favoriete interviewpodcast is How I Built This. Daarin interviewt Guy Raz ondernemers over hoe ze hun bedrijf hebben opgebouwd. Onalngs kwam ik een interview met Raz zelf tegen waarin hij steengoede interviewtips geeft. Ik vat ze voor je samen op pfauth.com (mijn tweede brein!).
10. Ik kan af en toe moedeloos worden als ik nadenk over de toekomst en ons onvermogen om het roer om te gooien. Maar als ik dan Het principe van optimisme lees – de nieuwsbrief van Pepijn Vloemans – realiseer ik me dat er tegelijkertijd heel hard gewerkt wordt aan technologische oplossingen.
11. Niet dat we het alleen met technologie gaan redden natuurlijk (zie wederom: The Ministry for the Future), maar het kan wel een enorme bijdrage leveren. Het leek Alexander en mij mooi daar deze zomer eens een extra schijnwerper op te zetten. Daarom hebben we vier interviews opgenomen met ondernemers en wetenschappers die technologische oplossingen ontwikkelen voor de grote uitdagingen van deze tijd. Onversneden tech-optimisme!
12. We trapten af met Jaap Korteweg. Eerst zette hij De Vegetarische Slager op, nu werkt hij met Those Vegan Cowboys aan een roestvrijstalenkoe die melk kan produceren. We spreken hem over een oplossing voor de intensieve veehouderij. Zelden zo optimistisch geworden van zo’n broodnuchter mens: ‘Als we het gewoon slim aanpakken, kan de wereld er prachtig uitzien. Dat kan hartstikke duurzaam zijn.’
14. Iedereen die ooit in de horeca heeft gewerkt moet hier denk ik heel hard om lachen (ik in ieder geval wel):
Klik om te kijken
15. Heerlijk citaat uit Nina Polaks roman Buitenleven over het stadsleven:
“Dat leven was gegoten in de stad, waar verlangens voortdurend bevredigd en opnieuw gewekt werden en waar mensen zich desondanks plechtig bogen over de vraag of dit leven wel houdbaar was – houdbaar, wenselijk, ethisch en gezond.”
16. Over buitenleven gesproken. Ik smul van deze vlogs over kamperen in een Jeep tijdens een sneeuwstorm en dan de volgende morgen de zon zien opkomen boven de bergen:
Afgelopen maart vertelde Raz op SxSW over het ontstaan van zijn podcast. Je kunt de lezing in het geheel terugzien:
Deze interviewlessen haalde ik uit het gesprek met Guy Raz:
Om de verbeelding van zijn luisteraars te prikkelen, gebruikt Raz muziek om belangrijke momenten in het gesprek te benadrukken. Zoals een jazzmuziekje als de gast vertelt dat haar bedrijf lekker begint te lopen.
Raz spreekt van “geproduceerde gesprekken”. Hij spreekt zijn gast minimaal drie uur, soms zelfs vijf, en knipt het dan terug naar een uur. Zijpaadjes sneuvelen als eerste. Hij laat ‘uuh’-s en versprekingen er wel in – het gesprek moet wel echt als een gesprek blijven klinken. Les hieruit: neem veel langer op dan je podcast duurt. Ik ga de opnametijd van Jonge Jaren verdubbelen.
Raz leest zo’n acht uur over zijn gast voordat het gesprek begint. Als hij dit carrièreoverzicht heeft, gaat hij na welke dingen nog onduidelijk zijn. Witte vlekken op de wereldkaart van de ondernemer. Die vlekken vraagt Raz vervolgens naar.
Vaak is de gast die witte vlekken ook alweer vergeten. Daarom vertellen ze vaak dingen voor het eerst bij Guy Raz. “Poking around to trigger memories”, noemt hij zijn eigen interviewstijl.
Elke maand verstuur ik een nieuwsbrief over intentioneel leven en media. Nog geen lid? Geef jehier op:
Abonneer je op de nieuwsbrief van Ernst-Jan. Ontvang net als 7.000 anderen nieuwe artikelen over intentioneel leven.
1. Heerlijke serie bij Apple+: WeCrashed. Over het WeWork-debacle. Het megalomane koppel Adam Neumann en Rebekah Paltrow (in een geweldige rol van Anne Hathaway) wist hun bedrijf op te blazen tot een waardering van 47 miljard dollar. Tot 90 procent van de waarde verdampte. Hun durf vond ik bij vlagen inspirerend. Maar daarna nam de gekte het weer over.
Na eindeloze aanmoediging van Gary Vaynerchuk en het een laatste zetje van het Amsterdamse bureau Unlike ben ik begonnen aan TikTok. Ik hoop mijn interviews er een breder publiek te geven en mijn eigen merk te versterken.
Het netwerk fascineerde me al tijden omdat het algoritme voor een level playing field zorgt: ook als je weinig volgers hebt, kun je mensen bereiken.
Daardoor ben ik nu videos uit mijn archief aan het delen. Twee fragmenten van Marcel van Roosmalen die me in POM met de grond gelijkmaakt zijn binnen twee dagen gezamenlijk 20.000 keer bekeken, ook al heb ik een handvol volgers. Nu is veilig om te stellen dat Marcel overal viraal gaat tegenwoordig, maar ook video’s Piet Oudolf en Typhoon (beide uit Jonge Jaren) hebben binnen een paar dagen meer views op TikTok dan de tien YouTube-fragmenten die ik al maanden van ze online heb staan.
Voorlopig blijf ik dus nog even mooie fragmenten uit mijn archief delen.
Maar om mijn account zelf ook interessant te maken is natuurlijk ook originele content nodig.
Daarbij houd ik rekening met deze ‘mindsets‘ waarmee Europeanen op TikTok zitten:
“The majority of the TikTok community fell into a combination of four core mindsets which differentiated the platform to competitors: ‘Entertain me’, ‘Participate’, ‘Uplift’ and ‘Discover’. Each mindset category brought with it a different state of mind and therefore big implications for the marketing industry.”
Binnenkort brengen we in POM een ode aan Disney, met radiodj Michiel Veenstra. Ik heb er zin in, want de bedrijfsvoering van het vroege Disney inspireert me al jaren.
Walt Disney heeft de eerste decennia van zijn carrière obsessief animatiefilms gemaakt. Alle opbrengsten stak hij direct weer in zijn nieuwe film. Geld was geen doel, slechts een middel:
“If you want to know the real secret of Walt’s success,” longtime animator Ward Kimball would say, “it’s that he never tried to make money. He was always trying to make something that he could have fun with or be proud of.”
Maar als je er altijd te weinig van hebt, kan geld behoorlijk afleiden. De eerste paar hoofdstukken van de geweldige Disney-biografie van Neal Gabler gaan vrijwel alleen maar over geldzorgen.
Gelukkig kwam in 1932 Kay Kamen in het leven van Disney. Deze merchandise-handelaar zag een groot commercieel potentieel in de animatiepersonages van Disney.
Vette onderzoeksvideo van Vox en The Pudding, waarin twee datajournalisten in tweeëntwintig minuten het effect van een TikTok-hit uitpluizen:
Video door Vox
Een paar observaties:
De distributiekracht van TikTok is ongekend.Zoals eerder beschreven kunnen videos en liedjes door de ingebouwde sample-functie van TikTok snel viraal gaan.
Als een liedje het goed doet op TikTok, werkt het ook op Spotify. Na een liedje te hebben gehoord op TikTok, willen mensen het afspelen op Spotify. Door die vele aandacht belanden de liedjes vervolgens ook in redactionele afspeellijsten. Gevolg: artiesten met een TikTok-hit zien hun maandelijkse plays door het dak gaan.
De TikTok-Spotify-Pipeline zorgt ervoor dat artiesten betere deals krijgen van platenlabels. Een standaard platendeal in de VS heeft een royaltieverdeling van 85% voor het label en 15% voor de artiest. Alle masters zijn van het label. Maar als een artiest zelf al voor distributie kan zorgen, heeft ie een goede onderhandelingspositie (leverage!). Daardoor bieden labels steeds vaker fifty/fifty-deals aan, waarbij de artiest eigenaar van de masters blijft en alleen een licentie verkoopt.
Maar waarom zou je überhaupt bij een label gaan als je zelf de wereldwijde distributie kunt regelen? Uit de data van Vox blijkt dat steeds meer artiesten die een hit hebben gehad in de Spotify Top 200 lekker voor zichzelf blijven werken.
Meer artiesten blijven onafhankelijk! Ze innen zelf Spotify-cheques, verkopen hun eigen merchandise en toeren de wereld rond. Mooie middelvinger naar de gulzige middleman.
Hoewel, ‘onafhankelijk’, ze zijn natuurlijk wel overgeleverd aan de grillen van het TikTok-algoritme. Drie tot vijf keer per dag posten, luidt het devies. Bovendien moet je een aantal banen combineren:
Still uit de video van Vox
Dat je niet denkt dat het die onafhankelijke artiesten aan komt waaien.
Toen Stephen King in 2003 Amerika’s meest prestigieuze literaire onderscheiding ontving, deed dat veel stof opwaaien. Want zijn boeken – zoals The Shining, Carrie en The Green Mile – zijn géén literatuur, aldus enkele poortwachters.
In een vlammend dankwoord maakt hij die critici onschadelijk door ze te omarmen (iedereen die discussieert over literatuur is een vriend). Maar daar wil ik het verder niet over hebben.
Want King vertelt indrukwekkend over zijn jonge jaren. Een tijd van armoede voor zijn gezin met twee kinderen:
There were some hard, dark years before Carrie. We had two kids and no money. We rotated the bills, paying on different ones each month. I kept our car, an old Buick, going with duct tape and bailing wire. It was a time when my wife might have been expected to say, “Why don’t you quit spending three hours a night in the laundry room, Steve, smoking cigarettes and drinking beer we can’t afford? Why don’t you get an actual job?”
