Alle goede zelfhulp is per definitie sociaal. Want we worden gelukkig van andere mensen helpen en ons verbonden met hen voelen.

Mensen die een week lang dagelijks een paar keer vijf tot vijftien minuten lang anderen hielpen, waren een halfjaar later gelukkiger dan een groep mensen die dat niet hoefden te doen¹. Een hoogleraar in de VS, Jonathan Haidt, ontdekte dat we geluk ervaren als we anderen goede dingen zien doen, zoals het doneren aan een goed doel of een bejaarde helpen met oversteken. Het veroorzaakte bij proefpersonen een ‘aangenaam fysiek warm en tintelend gevoel in de borst’. Haidt noemde dit gevoel ‘elevation’, een vorm van verheffing.² 

Maar hoe komt het dan dat een van de meest geciteerde wetenschappers in de psychologie, Abraham Maslow, een andere conclusie leek te trekken?

In het zéér Amerikaanse maar best motiverende boek The Comfort Crisis las ik over een sport waarin kracht en cardio samenkomen. De sport heet ‘rucking‘ en heeft wortels in het leger. Ik ben enthousiast en omschrijf in dit artikel hoe ik met rucking begin.

Eerst even over The Comfort Crisis: auteur Michael Easter beschrijft hoe we evolutionair gezien naar comfort streven, maar dat die behoefte zich nu tegen ons keert. We krijgen rotzooi binnen, bewegen te weinig en zoeken tevergeefs geluk door te consumeren. Easter geeft wetenschappelijk onderbouwde tips over onder andere tijd doorbrengen in de natuur en het omarmen van fysiek ongemak.

Een rugzak met gewichten: dit zijn de voordelen

Dat laatste is bij rucking zeker het geval. Je loopt namelijk met een rugzak vol gewichten rond. Zo trainen legers wereldwijd hun rekruten. Als rucken voor soldaten werkt, waarom dan niet voor burgers?

• Met rucking ervaar je conditionele voordelen. Je verbrandt drie keer meer calorieën dan tijdens wandelen.
• Daarnaast belast je door het extra gewicht spieren in je rug, schouders, buik en benen. Ook moet je constant je schouders naar achterhouden (ideaal voor een nerd als ik) en is je core continue aangespannen.

Ik zocht naast mijn twee keer krachttraining in de week nog een conditionele work-out. Hardlopen is te blessuregevoelig, wandelen levert te weinig op, fietsen doe ik al veel: rucking is dan een uitkomst.

In deze video vertel ik er meer over:

Materiaal van GORUCK

Een grote aanjager van de sport is Jason McCarthy. De oud-militair startte het sportmerk GORUCK en organiseert rucking-bijeenkomsten. Het is een sociale sport, want je kunt in tegenstelling tot hardlopen tijdens rucken wel een gesprek voeren.

Daar kocht ik een rugzak die zich goed leent voor dagelijks gebruik en die ook genoeg gewicht voor een beginner als ik kan hebben.

Hoe te beginnen met rucking

Uit GORUCK beginnersgids destilleerde ik het volgende stappenplan door alles om te rekenen naar onze meeteenheden.

De eenvoud en de voordelen van deze sport spreken me enorm aan. Ik ga ermee beginnen en laat over drie maanden in mijn nieuwsbrief weten hoe het bevalt.

🎒 Overweeg je met rucking te beginnen? In de POM-community op Telegram wisselen we met een groepje ervaringen uit. Deel ook je ervaring.

PS. Laten we de naam van deze sport maar niet naar het Nederlands vertalen, haha.

Als je intentioneel leeft, kijk je naar de belangrijkste dingen in je leven, bevraag je wat anderen of het kritische stemmetje in je hoofd tegen je zeggen en kies je vervolgens een weg die goed bij je past.

En dat is hard nodig, want als je even niet oplet, leef je precies zoals anderen dat van je verwachten. Daar ben ik the hard way achtergekomen.

Jarenlang streefde ik naar dingen waarvan ik in de media hoorden dat ze me gelukkig zouden maken. Populariteit, rijkdom, succesvoller zijn dan anderen, enzovoort. Daardoor was ik chronisch ontevreden. Ik spiegelde me aan anderen. Was teleurgesteld in mezelf.

Misschien herken je die onrust wel. Ben je altijd bezig met wat er morgen beter kan, en vergeet je te genieten van vandaag.

Waarschijnlijk was ik nog steeds zo door het leven gegaan, als ik me niet kapot was geschrokken door een inzicht van de Amerikaanse onderzoeker Brené Brown.

Het schrikbeeld dat alles voor me veranderde

Brown interviewde duizenden mensen over geluk. De gelukkige mensen die ze sprak, schreven hun geluk ‘zonder uitzondering’ toe aan ‘dat ze actief dankbaarheid beoefenenden’. Helaas komt dat besef voor veel mensen te laat. Brown schreef in De Moed van Imperfectie over de interviews met mensen die iets verschrikkelijks hadden meegemaakt, zoals het verlies van een kind. Allemaal realiseerden ze zich dat de heel alledaagse momenten vóór de traumatische gebeurtenis de mooiste momenten in hun leven waren. Samen de hond uitlaten, het avondeten, dat soort dingen.

Opeens zag ik het volgende schrikbeeld: dat ik later op mijn sterfbed lag en me dan realiseerde dat ik altijd maar bezig was met wat er beter kon, zonder dat ik het geluk had gezien dat al die tijd voor me lag.

Daarom ging ik zeven jaar geleden op onderzoek uit. Hoe kon ik dit schrikbeeld voorkomen?

Eigenlijk weten we al wat ons gelukkig maakt

Ik las talloze boeken van gedragswetenschappers, filosofen en psychologen. En het gekke was: in al die boeken kwam ik overlap tegen. We weten eigenlijk precies waar we gelukkig van worden:

• Tijd doorbrengen met familie en vrienden;
• Anderen helpen;
• In een flow raken;
• Betekenisvol werk;
• Dankbaar zijn voor de dingen die we al hebben en ervaren.

Niet echt een verrassend lijstje toch?

Maar hoe kunnen we er dan naar leven?

De vraag die mij dus ging fascineren: als ik zo goed weet waar ik gelukkig van word, waarom handel ik daar dan niet naar?

Ik kwam tot de volgende conclusie: omdat we de hele tijd worden afgeleid van wat ons voldoening brengt.

We worden de hele tijd bestookt door reclames en (sociale) media die ons vertellen dat we nog populairder, nog slanker, nog rijker moeten worden. We vertellen elkaar graag succesverhalen.

Wapenen tegen afleiding

Terwijl populariteit, vermogen of succes ons geen geluk opleveren. Simpelweg omdat er nooit een punt komt dat het goed genoeg is, simpelweg omdat er altijd wel iemand rijker, populairder of slanker is. Met als gevolg dat je chronisch ontevreden bent met jezelf.

Toch blijven reclames, artikelen en onze sociale omgeving ons aanmoedigen. En blijven sociale media ons in het keurslijf van volgers, views en likes drukken. Dat doen ze omdat het eindeloos veel geld oplevert. Door al die producten die we kopen. Door al die advertenties die we op de socials bekijken.

Hoe kun je voorkomen dat je wordt meegezogen in die maalstroom van activiteiten die je altijd ontevreden houden? Door stil te staan bij wat je wél dagelijks voldoening geeft. Door vervolgens bewust te kiezen voor activiteiten die je wél duurzaam geluk brengen.

Door intentioneel te leven.

Ik heb allerlei oefeningen en rituelen in mijn leven geïntroduceerd die me hier gericht op houden. Zoals het bijhouden van een Dankboek en het schrijven van een persoonlijk manifest.

Intentioneel leven is nooit af

Dat wil niet zeggen dat ik nu intentioneel leef en daarmee de kous af is. De afleiding weerstaan en je richten op betekenisvolle activiteiten is een levenslange uitdaging. Dat is niet erg, dat is wat ons mens maakt. We hebben iets nodig om naar te streven. Iets dat ons leven betekenis geeft.

Voor mij is dat intentioneel leven.

Ik hoop dat het voor jou ook heel waardevol kan zijn.

Wil je beginnen met intentioneel leven?

Ik heb een Notion Template gemaakt waar alle oefeningen in staan die ik gebruik om intentioneel te leven.

Alles wat ik heb ontwikkeld op basis van de literatuur en mijn zoektocht, staat erin. Met 33.000 woorden, tien hoofdstukken en twintig oefeningen.

Je kunt er direct mee aan de slag:

Probeer het template uit

In mijn zoektocht naar intentioneel leven merk ik dat een spanning tegenkom.

Het is in de psychologie en gedragswetenschappen aangetoond dat het najagen van succes ons niet gelukkig maakt. Ik herken dat uit persoonlijke ervaring. Soms lijk ik wel chronisch ontevreden omdat ik alleen maar denk aan ongerealiseerde dromen. Terwijl ik zoveel heb om dankbaar voor te zijn.

Altijd maar meer willen diende voor de prehistorische mens een duidelijk doel: overleven. Maar in de moderne westerse wereld lijkt het een ideaal recept om structureel ongelukkig te zijn met wat je nog niet hebt.

Als ik streef naar iets wat ik nog niet heb, ben ik per definitie ongelukkig met mijn huidige situatie. Als een hamster in een rad.

Om het nog erger te maken: we weten uit onderzoek en levenservaring dat het behalen van een succes ons alleen maar even een korte kick geeft. Daarna willen we weer meer. Een nieuw huis, een grote promotie: even was ik er blij mee. Toen dacht ik: what’s next?

Zoals Harry Mulisch schreef in De ontdekking van de hemel:

“Als je eindelijk hebt bereikt wat je wilde bereiken, is het niet meer wat je wilde bereiken, maar eenvoudig datgene wat je hebt bereikt. Dan is het vanzelfsprekend geworden. Wat je wint verlies je eigenlijk, welbeschouwd.“

Daarom geloof ik zo in het beoefenen van dankbaarheid. Voldoening vindt je door je blik te richten op wat je al wél hebt. Schrijven in mijn Dankboek helpt me daar dagelijks bij.

Maar dat is niet het einde van het verhaal.

Ik zal altijd méér willen…

Hoe vaak ik ook in mijn Dankboek schrijf.

Want het is mens eigen om altijd op zoek te zijn naar nieuwe dingen. Die natuurlijke aard valt niet te ontkennen.

De menselijke drift om meer te willen, om vooruitgang te boeken, brengt ons ook veel goeds. Zowel op individueel als op maatschappelijk niveau. Het streven naar iets, het visualiseren van een toekomst, in opstand komen tegen onrecht: al die activiteiten maken ons mens. Onze dromen en verlangens vormen onze identiteit.

Dat is de spanning die ik bedoelde: ik weet dat het najagen van succes geen voldoening brengt, maar dat streven is tegelijkertijd de basis van menszijn.

Hoe kan ik met die spanning omgaan?

De afgelopen zeven jaar – eigenlijk sinds ik vader werd – heb ik met die vraag geworsteld.

Ik denk dat in de buurt ben gekomen van een antwoord. En dat is niet: onderdruk je verlangens.

De uitdaging zit er denk ik in om te veranderen waar ik naar verlang

In het verleden richtten vrijwel al mijn ambities zich op populariteit en invloed. Méér lezers, méér aandacht op sociale media. Ik zal er nooit genoeg van hebben, want er is altijd wel iemand populairder of invloedrijker. Er is altijd wel iemand om jaloers op te zijn.

Maar als ik zorgvuldiger ben in waar ik naar streef, kan ik wel voldoening vinden.

Als ik streef naar activiteiten die inherent betekenisvol zijn. Zoals het helpen van anderen, tijd doorbrengen met dierbaren, plezier hebben in je werk om de intrinsieke waarde ervan, zorgen voor mensen en dingen om me heen, het leren van nieuwe vaardigheden en contact met mijn directe leefomgeving.

Als ik daar naar streef, ben ik een streber die sowieso succesvol is. Want deze activiteiten zijn inherent waardevol, los van of ik een bepaald punt bereikt.

Het maakt niet uit hoeveel ik geniet van werk of zorg. Het feit dat ik het alleen al doe, heeft betekenis en geeft me daardoor voldoening.

Ik kan dus op een gezonde manier wildambitieus zijn. Daarin volg ik mijn menselijke natuur. Maar evolutionair is het onzinnig om nog te blijven streven naar klassiek statusverhogende concepten. Ik wil ervoor zorgen dat mijn ambities zich richten op betekenisvolle activiteiten.

Naschrift: Dat doe ik aan de hand van oefeningen als het schrijven van een persoonlijk manifest, het maken van een jaarplan, het stellen van wekelijkse vragen aan mezelf en het bijhouden van een dankbaarheidsdagboek. Al deze oefeningen heb ik samengebracht in een digitaal werkboek dat jij ook kunt gebruiken.

Mis je een focus in je werk? Zeg je vaak ‘ja’ tegen dingen waar je later spijt van krijgt? Wil je meer tijd besteden aan activiteiten die je voldoening geven?

Schrijf dan een persoonlijk manifest. Een tekst die ten grondslag ligt aan alles wat je doet.

Acht maanden geleden heb ik er zelf één geschreven. Het heeft me richting gegeven, bijvoorbeeld als ik voor lastige dilemma’s stond. Elke keer als ik het manifest lees, krijg ik er energie van.

Daarom deel ik het persoonlijke manifest nu graag met jou. Ik heb ook een betaald Notion template gemaakt om makkelijk in te vullen. Dit kun je in het artikel verwachten: