Ik wist dat ik het niet moest doen, en toch deed ik het elke ochtend weer.
Als ik wakker werd, ging mijn hand vanzelf naar het nachtkastje.
En een halve minuut na ontwaken, swipte ik door mijn timelines, inbox en nieuwsfeeds.
Buiten floten de vogeltjes, maar dat hoorde ik niet. Ik consumeerde #ophef en checkte of mensen terwijl ik sliep nog iets van me geliked hadden.
Al die negativiteit en mijn eigen ijdelheid gaf me een slecht gevoel, maar de aantrekkingskracht van mijn telefoon was sterker.
Alsof ik elke dag achter een gokautomaat begon.
Tot ik me realiseerde dat ik ‘s morgens aan het ontbijt afgeleid was. Dat ik me niet echt op mijn gezin kon richten.
Omdat ik in mijn hoofd al met een probleem bezig was waar iemand me over gemaild had.
Op een dag was ik het zat, en deed ik het volgende:
- Ik haalde de oplader bij mijn nachtkastje weg en verplaatste deze naar de keuken;
- Voortaan legde ik voor het slapengaan daar mijn telefoon neer;
- Op mijn Kindle zette ik een aantal mooie romans;
- Als ik nu ‘s morgens wakker word, ligt mijn telefoon op een andere verdieping;
- Maar mijn Kindle ligt recht voor m’n neus;
- Daarom begin ik nu elke ochtend met tien minuutjes in een boek.
Ik ben zo blij met deze nieuwe gewoonte. In plaats van met #ophef, begin ik de dag met verbeelding. In plaats van met een zwaar gemoed, zit ik met een goed humeur aan de ontbijttafel.
Soms belandt mijn telefoon toch op m’n nachtkastje. Dan ligt de verslaving meteen weer op de loer.
Daarom is de routine van mijn telefoon in de keuken leggen nu heilig. Dan komt de rest automatisch goed.
Welke slechte routine kun jij vervangen met een beter alternatief?
Foto door Sander Weeteling op Unsplash
