We leven in een geweldige tijd: iedereen kan zijn of haar kennis online delen. Met tools als Wordpress, Mailchimp en Shopify bouw je in een handomdraai je eigen publicatie. Maar dan begint het moeilijke gedeelte: schrijven! In deze artikelen deel ik mijn aanbevelingen.
Omdat in september Tim Ferriss te gast is in POM (🤯), herlees ik zijn boeken.
In Tribe of Mentors kwam ik mooi advies tegen van Tim Urban. Hij is schrijver en tekenaar van de publicatie Wait But Why.
Urban heeft onder andere het definitieve stuk over uitstelgedrag op zijn naam staan. Aan de hand van personages als de ‘panic monster’ en ‘instant gratification monkey’ laat Urban zien dat een sterke afhankelijkheid van deadlines ervoor zorgt dat je nooit aan werk toekomt wat jezelf belangrijk vindt.
Maar hij is ook de man die acht jaar geleden het gedachtegoed van Elon Musk op verzoek van de miljardair zelf in een geweldige artikelreeks uiteen heeft gezet.
Kortom: een fascinerende en ongrijpbare schrijver.
(meer…)Bij Trends.vc belichten ze in zeer beknopte puntsgewijze teksten een marktontwikkeling in technologie en media (lees mijn bespreking van Trends.vc hier). Deze aflevering vond ik inspirerend: Million-Dollar, One-Person Businesses.
In een tijd waarin distributie en digitale tools niet meer schaars zijn (denk aan mailen via Mailchimp, verkopen via Shopify, etc.), kun je in je eentje een imperium opbouwen.
Dit geldt qua grootte natuurlijk vooral voor het Engels taalgebied, maar ook in Nederland kun je ver komen, bewijzen ondernemers als Charlotte van ’t Wout en Kalvijn.
(meer…)Stiekem ontwikkelt Substack zich tot een content discovery-platform. Voor mij werkt het.
De Substack-nieuwsbrieven waar ik een abonnement op heb, lees ik niet meer via e-mail. Ik volg ze via de Substack-app.
Sterker nog, sommige lees ik niet meer, die beluister ik.
Zoals die van Steven Johnson.
(meer…)
Gisteren schreef ik over hoe je toeval en geluk kunt inroosteren.
Dat idee haalde ik uit de podcast My First Million met Andrew Wilkinson.
In hetzelfde gesprek besprak mede-presentator Shaan Puri hoe je de kans op toevallige of onverwachte waardevolle dingen ook kunt vergroten door te doen wat ik nu doe:
Publiceren.
(meer…)Sinds een halfjaar ben ik weg bij De Correspondent. Negen jaar lang stond vrijwel alles wat ik deed in het teken van dat mediamerk.
Maar nu ben ik als zelfstandige podcastmaker en schrijver ‘een eigen merk’. Ook als ik daar geen zin in zou hebben, is dat nodig.
Zoals de fictieve manager uit de film Yesterday zegt:
“If you don’t have an image, then the lack of image becomes an image.“
Samen met Alexander en het bureau Unlike kijk ik hoe we POM meer als merk kunnen uitbouwen, en hoe dat in verhouding staat tot onze ‘eigen merken’.
Via het “Personal Brand”-rapport van Trends.vc, luisterde ik naar een interview met schrijver James Altucher over personal branding. Daar deed ik drie mooie inzichten uit op:
Ik kan echt genieten van nerds die buitensporig veel tijd in hun persoonlijke sites steken. Neem Robin Rendle, die in een heel mooi vormgegeven essay de liefde verklaart aan nieuwsbrieven:
Zet je browser op volledig scherm en navigeer er met je toetsenbord doorheen.
Waar het essay over gaat: Rendle constateert dat schrijvers hun teksten voornamelijk via nieuwsbrieven publiceren.
Rendle ziet een oplossing: RSS opnieuw lanceren, een andere naam geven en introduceren als standaardfunctie binnen de browser:
I expect legions of people would adore it. No longer would you have to give all these strangers your email address to sign up for the newsletter.
Waarom dit belangrijk is: dan hoeven we geen nieuwsbrieven meer te versturen om lezers op de hoogte te brengen van een nieuw stuk, en kunnen we profiteren van de prachtige vertelvormen die het web rijk is.
Is RSS is niet te ingewikkeld? Nee, het werkt prima als massa-distributiemiddel voor podcasts.
Ook leuk om van Rendle te lezen: Take care of your blog.
Na eindeloze aanmoediging van Gary Vaynerchuk en het een laatste zetje van het Amsterdamse bureau Unlike ben ik begonnen aan TikTok. Ik hoop mijn interviews er een breder publiek te geven en mijn eigen merk te versterken.
Het netwerk fascineerde me al tijden omdat het algoritme voor een level playing field zorgt: ook als je weinig volgers hebt, kun je mensen bereiken.
Daardoor ben ik nu videos uit mijn archief aan het delen. Twee fragmenten van Marcel van Roosmalen die me in POM met de grond gelijkmaakt zijn binnen twee dagen gezamenlijk 20.000 keer bekeken, ook al heb ik een handvol volgers. Nu is veilig om te stellen dat Marcel overal viraal gaat tegenwoordig, maar ook video’s Piet Oudolf en Typhoon (beide uit Jonge Jaren) hebben binnen een paar dagen meer views op TikTok dan de tien YouTube-fragmenten die ik al maanden van ze online heb staan.
Voorlopig blijf ik dus nog even mooie fragmenten uit mijn archief delen.
Maar om mijn account zelf ook interessant te maken is natuurlijk ook originele content nodig.
Daarom ga ik de how-to stukken van deze blog vertalen naar TikTok-video’s. Zoals: zo maak je van boeken lezen een gewoonte.
Daarbij houd ik rekening met deze ‘mindsets‘ waarmee Europeanen op TikTok zitten:
“The majority of the TikTok community fell into a combination of four core mindsets which differentiated the platform to competitors: ‘Entertain me’, ‘Participate’, ‘Uplift’ and ‘Discover’. Each mindset category brought with it a different state of mind and therefore big implications for the marketing industry.”
New research from TikTok lifts the lid on new consumer mindsets
Niet vergeten grapjes te maken dus.
Wat me opviel tijdens het lezen van Walt Disney’s biografie is dat hij altijd direct nieuwe technologieën in de entertainmentwereld uitprobeerde.
Disney hoopte op een first movers’ advantage.
(meer…)
Binnenkort brengen we in POM een ode aan Disney, met radiodj Michiel Veenstra. Ik heb er zin in, want de bedrijfsvoering van het vroege Disney inspireert me al jaren.
Walt Disney heeft de eerste decennia van zijn carrière obsessief animatiefilms gemaakt. Alle opbrengsten stak hij direct weer in zijn nieuwe film. Geld was geen doel, slechts een middel:
“If you want to know the real secret of Walt’s success,” longtime animator Ward Kimball would say, “it’s that he never tried to make money. He was always trying to make something that he could have fun with or be proud of.”
Maar als je er altijd te weinig van hebt, kan geld behoorlijk afleiden. De eerste paar hoofdstukken van de geweldige Disney-biografie van Neal Gabler gaan vrijwel alleen maar over geldzorgen.
Gelukkig kwam in 1932 Kay Kamen in het leven van Disney. Deze merchandise-handelaar zag een groot commercieel potentieel in de animatiepersonages van Disney.
En daarmee een einde aan de geldzorgen.
(meer…)Toen Stephen King in 2003 Amerika’s meest prestigieuze literaire onderscheiding ontving, deed dat veel stof opwaaien. Want zijn boeken – zoals The Shining, Carrie en The Green Mile – zijn géén literatuur, aldus enkele poortwachters.
In een vlammend dankwoord maakt hij die critici onschadelijk door ze te omarmen (iedereen die discussieert over literatuur is een vriend). Maar daar wil ik het verder niet over hebben.
Want King vertelt indrukwekkend over zijn jonge jaren. Een tijd van armoede voor zijn gezin met twee kinderen:
There were some hard, dark years before Carrie. We had two kids and no money. We rotated the bills, paying on different ones each month. I kept our car, an old Buick, going with duct tape and bailing wire. It was a time when my wife might have been expected to say, “Why don’t you quit spending three hours a night in the laundry room, Steve, smoking cigarettes and drinking beer we can’t afford? Why don’t you get an actual job?”
Maar zijn vrouw – Tabitha King – deed dat niet.
(meer…)Als je iemands werk bewondert, vergeet je af en toe dat die persoon ooit het vak heeft moeten leren. Dat is zonde, want voor je het weet denk je dat jij wel nooit zo goed gaat kunnen worden, omdat je huidige werk in geen vergelijking staat tot het briljante werk van je voorbeeld.
Daarom maak ik Jonge Jaren en daarom luisterde ik met veel plezier naar twee gesprekken van schrijver Michael Lewis (bekend van Moneyball en The Big Short).
Samen met audiojournalist Ira Glass (This American Life) en auteur George Saunders (Tenth of December) blikt Lewis terug op hun oude werk. Ze lachen om zinnen als ‘you could almost hear them thinking’ en oersaaie reportages over supermarkten.
Wat was het punt waarop ze ‘hun stem’ gevonden hadden? Als je het plezier dat ze in hun werk hebben daadwerkelijk kunt horen of lezen in hun werk. Voor Ira Glass was het een reportage in de Oreo-fabriek. Voor George Saunders toen hij zijn manier van borrelpraat voeren ook op papier ging gebruiken. Voor Michael Lewis toen hij zijn ervaringen uit schimmige boiler rooms neerpende.
Dat duurde bij hen alle drie járen.
