Interview met NOS Amerika-correspondent Ron Linker

Ernst-Jan Pfauth interviewt de komende weken de nieuwe lichting Amerika-correspondenten. Ron Linker, radio- en televisiecorrespondent voor de NOS, bijt het spits af.

,,Ik voel me verantwoordelijk voor hoe Nederlanders over Amerikanen denken. Mijn werk is van invloed op hun beeldvorming. Als Nederlanders vooroordelen over Amerika hebben, vind ik dat ik er niet in slaag een goed beeld te geven van het land.”

Hoe ben je correspondent geworden en waarom?
,,In mei 2004 kwam binnen de NOS een plek vrij voor een correspondentschap in Amerika. Ik was destijds op vakantie in Denemarken. Toen ik solliciteerde, werd ik na één ronde meteen aangenomen. Ik had al veel ervaring in het buitenland opgedaan.

Tijdens mijn studie zat ik in Libanon, waar ik de intifada tegen Israël heb meegemaakt. Kort na mijn studie trok Israel zich terug uit Zuid-Libanon. Ik heb later ook nog als reporter verslag gedaan van de Palestijnse Intifada. Het Midden-Oosten was echt mijn wereld. In 2000 stuurde mijn toenmalige chef mij naar de Verenigde Staten om daar verslag te doen van de presidentsverkiezingen. De strijd tussen Bush en Gore was ontzettend spannend en ik werd gegrepen door het land. Ook met 9/11 ben ik ingevlogen en heb ik verslag gedaan.

Amerika is een heel boeiend land en zeer invloedrijk. Het is een soort icoonwereld voor Nederland maar tegelijkertijd is er ook een grote culturele kloof. De kracht van de natuur is overweldigend en de bevolking zeer gastvrij en behulpzaam.”

Hoe bepaal je of een item geschikt is voor Nederland?
“Dit vind ik een lastige vraag. Nieuws is nieuws. Echter, in mijn items vind ik het belangrijk om de kloof tussen Amerika en Nederland te illustreren. Toen ik bijvoorbeeld verslag deed van de schietpartij op Virginia Tech, richtte ik me onder andere op het recht op wapenbezit. Wist je dat in de staat Virginia kinderen vanaf 12 jaar een wapen kunnen aanschaffen? Met dit soort invalshoeken laat ik zien dat Amerika enerzijds heel westers is, maar het tevens op bepaalde gebieden een heel andere cultuur dan Nederland heeft.

Daarnaast zoek ik natuurlijk naar de link met Nederland. In het schandaal rond de president van de Wereldbank, Paul Wolfowitz, zijn ook Nederlanders betrokken. Dat licht ik dan uit.

Ook probeer ik nieuws te brengen vanuit gebieden waarover niet zo vaak bericht wordt. Zo ben ik laatst naar Alaska geweest, naar de Inuits, of Eskimo’s zoals wij ze noemen. Ik ontmoette daar een burgermeester van een plaats met 1500 inwoners, wonende in een gebied tien keer zo groot als Nederland. De bevolking bewaart walvisvlees in putten. Door de permafrost blijft dat vlees goed. Maar nu door global warming permafrost verdwijnt, hebben de bewoners geen mogelijkheid meer om het voedsel te bewaren. Zo toon je met een voorbeeld de impact van global warming aan. Dat zegt mensen veel meer dan een algemeen bericht met wat statistieken.”

Hoe ga je te werk?
,,De redactie in Hilversum geeft me een opdracht, of ik kom met een onderwerp. Ik volg het lopende nieuws en probeer het zo goed mogelijk over te brengen. Ondertussen gaat mijn producer plannen, doet hij achtergrondonderzoek en bedenkt hij tevens een invalshoek. De redactie in Nederland werkt ook mee. Zo vroeg ik die bij de Virginia Tech shooting uit te vinden of op VT Nederlanders studeren en hoe we die konden benaderen.”

Veel correspondenten werken op journalistiek vlak in hun eentje. Wat zijn jouw gedachten hierover?
,,Bij de NOS zijn we met twee correspondenten en een producer. We hebben dus een kleine redactie waarbinnen we kunnen overleggen en elkaars werk en ideeën beoordelen. Soms keuren we dingen van elkaar af. Het resultaat? Een product van drie personen leidt uiteindelijk tot de mooiste reportages.”

Hoe kijken Amerikanen tegen Nederlanders aan?
,,Amerikanen zijn meer geïnteresseerd in Nederland dan ik had verwacht. Veel mensen zijn op de hoogte van Fortuyn, Van Gogh en Ayaan Hirsi Ali. We krijgen in de media veel meer aandacht dan een land als Denemarken. Op het gebied van Deltawerken hebben we sinds Katrina ook een goede reputatie, namelijk als grote deskundige. Verder zien Amerikanen ons als bondgenoten in de Irakoorlog.

Tegelijkertijd hebben we natuurlijk door de softdrugs, abortus en euthanasie de reputatie als een zeer progressief land.

En hoe denken Nederlanders over Amerikanen?
,,Ik voel me verantwoordelijk voor hoe Nederlanders over Amerikanen denken. Mijn werk is van invloed op hun beeldvorming. Als Nederlanders vooroordelen over Amerika hebben, vind ik dat ik er niet in slaag een goed beeld te geven van het land. Mijn doel is immers om Nederlanders op de hoogte te houden.

Er is een grote kloof tussen Nederland en Amerika. Daarom is het af en toe moeilijk om begrip voor de andere cultuur op te brengen. Zo zei een Amerikaanse politicus na de shooting op VT: “Hadden de studenten maar pistolen gehad, dan konden ze terug schieten”.
Tevens is Amerika veel conservatiever dan Nederland. Daarom zijn bepaalde Amerikaanse verschijnselen voor Nederlanders moeilijk te volgen. In Nederland is Bush niet populair, in Amerika stemde meer dan 50 procent van de kiezers op hem.”

Hoe bouw je als politiek verslaggever een netwerk op in Washington?
,,Het is moeilijk een netwerk op te bouwen in de Amerikaanse politiek. De NOS is voor Amerikaanse politici van geen enkel belang. Als een politicus een afweging maakt om voor de media te verschijnen, denkt hij of zij: “Hoeveel stemmen levert dit me op?” Dan gaat de deur voor Nederlandse nieuwsmedia al snel dicht.

Het is zaak mensen te vinden die dicht bij belangrijke politieke figuren staan, zoals stafmedewerkers en mediawatchers. Zij kunnen je op de hoogte houden.

Echter, als er Europese kanten aan een verhaal zitten, willen politici weleens op je afstappen om met je te praten. Zo was er laatst een groep mensen die Anne Frank postuum tot Amerikaanse wilde naturaliseren. Die vertellen hun verhaal dan ook graag aan de Nederlandse pers. En ten tijde van de orkaan Katrina, hielpen Nederlandse instanties de staat Louisiana haar waterwerken te versterken. Dan stapt iemand van het senaat opeens op je af om zijn of haar zegje te doen.

Met belangrijke bronnen probeer ik het contact te onderhouden. Al moet je als journalist wel een bepaalde afstand tot politici houden om kritisch over ze te kunnen berichten. Daarom is het misschien wel goed dat ik niet zo dichtbij ze sta.”

Hoe is de interactie met andere correspondenten?
,,Ik kom collega’s vaak tegen bij belangrijke persconferenties. Met een paar van hen heb ik contact in mijn vrije tijd. Zo kan ik het goed vinden met Wouter Kurpershoek. Verder werk ik veel ‘s avonds om zo het tijdsverschil met Nederland te overbruggen. Als het hier 1 uur ’s nachts is, is het in Nederland 7 uur ’s ochtends. Daarom borrel ik vrijwel nooit met collega’s.

De afdeling documentatie van de NOS stuurt mij alles toe wat de Nederlandse pers over Amerika schrijft. Ik houd het werk van de andere correspondenten dus goed in de gaten. Tom-Jan Meeus van het NRC Handelsblad vind ik een hele goede correspondent. “

Wie zijn je journalistieke voorbeelden?
,,Ik vind Wouter Kurpershoek een uitstekende verslaggever. De manier waarop hij het nieuws presenteert, is zeer leerzaam voor me. Oud-correspondent Tim Overdiek is ook een voorbeeld. Hij heeft een geweldige drive en inzet. Tijdens 9/11 maakte hij onvergetelijke radio.”