Ik hoop dat het goed met je gaat en dat je een weg hebt kunnen vinden in deze pandemie. Ik moest er zo aan wennen dat mijn dagelijkse ritme wegviel, herken je dat?
Gelukkig heb ik nu een ochtendritueel ontdekt dat me houvast geeft aan het begin van de dag: ‘morning pages‘. In dit artikel vertel ik er meer over en waarom het zo waardevol ritueel voor me is geworden.
Van een gestructureerde werkweek naar heel veel afwisseling
Ik kan me het nu niet meer voorstellen, maar pre-pandemie ging ik vijf dagen per week, acht uur per dag naar de redactie van De Correspondent.
Nu ziet elke werkdag er anders uit. Soms werk ik thuis, dan weer in een café. Ik maak wandelingen met collega’s en waai soms aan op de redactie, waar een kleine groep collega’s werkt.
Ik geniet van de afwisseling, maar merk ook dat ik meer ritme nodig heb. Soms kom ik dagen niet echt lekker op gang, of maak ik eindeloos rondjes in de draaikolk van mijn e-mailinbox.
Rituelen helpen me in de stemming te komen voor waardevol werk, ze zorgen ervoor dat mijn goede voornemens daadwerkelijk gewoontes worden en ze geven een gevoel van controle.
Daarom zocht ik zo’n ankerpunt voor mijn ochtenden
Toen stuitte ik op ‘morning pages’. Het concept: je noteert je gedachten in een notitieboek, net zolang tot je drie bladzijden vol hebt.
De Amerikaanse schrijver en bedenker Julia Cameron benadrukt dat het geen goedlopende tekst hoeft te zijn. Niemand anders hoeft het te lezen. Noteer gewoon de gedachten die in je opkomen. Cameron noemt het ‘ruitenwissers voor de ziel’. Je schrijft al je gepieker van je af.
Elke morgen tussen half negen en negen uur – nadat ik de kinderen heb weggebracht en voor mijn eerste werkafspraak begint – pak ik mijn notitieblok erbij.
Ik ben er om de volgende redenen heel enthousiast over:
- Ik kan er mijn gepieker achterlaten. Het is een onzekere tijd, dus ik merk dat ik af en toe overvallen word door gepieker. Die kan ik in mijn ‘morning pages’ kwijt, waardoor ik met een schone lei aan de dag begin.
- Het is een moment van rust en reflectie. Ik schrik er achteraf een beetje van, maar ik leefde na de lockdown alweer als een kip zonder kop. Gaan, gaan, gaan. Door dit rustige ritueel sta ik gegarandeerd dagelijks een half uur stil bij de betekenis van wat ik aan het doen ben en dat voelt heel waardevol.
- Het helpt me bij het visualiseren van wat er die dag gaat gebeuren. Dat is fijn, want daardoor kan ik me bijvoorbeeld goed voorbereiden op een gesprek waar ik zenuwachtig of onzeker over ben. Ik kan me voornemen hoe ik het gesprek wil ingaan en visualiseren hoe dat voelt. Klinkt zweverig, maar ik merk dat spannende situaties me daardoor beter afgaan.
- Ik kom op nieuwe ideeën. Door de rust en de onbevangenheid van het ritueel schieten me soms goede ideeën te binnen die ik na het schrijven in mijn todo-programma overneem.
Ik moedig je aan het ook eens uit te proberen!
Zelf schrijf ik in het officiële morning pages-boek van Julia Cameron (en negeer daarbij de soms zweverige teksten), maar je kunt natuurlijk ook een notitieblok gebruiken.
Misschien denk je: moet ik nu naast een Dankboek ook nog eens in morning pages-boek schrijven? Nou, niks moet natuurlijk 😊. Maar ik denk dat twee vaste momenten van reflectie en stilte op een dag heel waardevol kunnen zijn.