In een recensie van de Apple Vision Pro door Evan Armstrong kwam ik een interessante passage tegen.
Tijdens een demo liet een Apple-medewerker Armstrong een ‘spatial video’ van een kinderfeestje zien. Dat is een video die opgenomen is met de Apple Vision Pro. En als je die vervolgens met zo’n bril terugkijkt, lijkt het echt alsof je op het feestje aanwezig bent.
Waarop Armstrong schrijft:
Devices like the AVP have the potential to be the greatest empathy generator we’ve ever dreamed up. The visual acuity has crossed the tricking-the-brain-rubicon: Some part of me was convinced that what I was viewing was real. Can you imagine what this means at scale? All of humanity can truly feel the suffering, the hope, the joy of our own past experiences, and live in the stories of others. Empathy can be a product, a gadget that people can purchase and carry with them. I think it can create a more peaceful, better world. I’m sold.
Evan Armstrong – Profit, Power, and the Vision Pro
Armstrongs verwacht dat we meer empathie voor andere mensen kunnen opbrengen, omdat de technologie achter de AVP ons gaat helpen gebeurtenissen van over de hele wereld écht te beleven.
Gaat deze technologie (in een later stadium, uiteraard) journalisten helpen het wereldwijde nieuws nog realistischer over te brengen? En wat zou dit kunnen betekenen voor empathie voor mensen in oorlogssituaties?
Ik kan nu al bijna niet kijken naar de verslagen die CNN vanuit Palestijnse ziekenhuizen maakt, laat staan hoe hard zo’n video aankomt als je met zo’n bril ‘zelf’ tussen de bedden loopt. Gaat zo’n ervaring meer mensen aanzetten tot actie?
Het deed me denken aan een experiment van The Guardian uit 2016. Zij wilde met een VR-video overbrengen hoe benauwend het is om net als 100.000 Amerikaanse gevangen in een isoleercel van krap twee bij drie meter opgesloten te zitten:
Tot de afstomping volgt
De technologie is nu een stuk verder. Ik kan me voorstellen dat spatial video over een paar jaar volstrekt normaal is.
Tot er een afstompingseffect plaatsvindt, gaat er een moment van een aantal jaar zijn waarbij het wereldnieuws indrukwekkender op ons gaat overkomen. Hopelijk leidt dat niet tot apathie, maar empathie.