Soms past de nieuwsbrief van Oliver Burkeman zo goed bij me dat ik vermoed dat hij alleen voor mij schrijft*. Afgelopen weekend was het weer raak. Burkeman deelt goed voornemen voor lezers die veel met productiviteit bezig zijn: wees minder hard voor jezelf.
Dat klinkt als een open deur, maar hij weet het heel intelligent en precies te verwoorden.
Als je vaak bezig bent met hoe je meer uit het leven kunt halen, ben je waarschijnlijk het type dat bikkelhard voor zichzelf is en waar het spook van zelfkritiek altijd rondwaart.
Je hoeft er dan niet bang te zijn dat je ooit een type wordt dat geen verantwoordelijkheid voor je eigen situatie neemt. Je mag er wel bang voor zijn dat je het voor jezelf nooit genoeg gaat doen. Dat je chronisch ontevreden door het leven loopt en geobsedeerd bent met het doorbreken van je comfortzone. Met ‘Do one thing that scares you everyday’ als persoonlijk motto.
Herkenbaar?
Voor die mensen – en daar herken ik me in – schrijft Burkeman het volgende:
The sort of person who spends a lot of time barking at themselves to get out of their comfort zone may be digging themselves deeper into their comfort zone – because it’s precisely the joyless striving and self-denial that’s grown comfortable for them.
Homerun! Als ik mezelf altijd dwing uit mijn comfortzone te komen, wordt precies dat streven mijn comfortzone. Dan vul ik mijn tijd met het vermijden van activiteiten die comfortabel aanvoelen. Continue zelfontkenning. Dat klinkt niet best.
Wat te doen? Niets! Als de streber die ik ben, moet ik gewoon lekker in mijn comfortzone blijven:
For such a person (and I know one, rather too intimately) what actually takes guts is easing up on the joylessness, and making space for gratification in the present. Life, after all, is finite – so if you’re ever going to take enjoyment from it, at some point you’re going to have to do so now .
Ik denk dat meteen: maar maak ik dan nog iets van betekenis?
Burkeman had die gedachte zelf natuurlijk ook al gehad:
The truth that continues to astonish me is that none of this is incompatible with being productive and accomplishing things anyway. On the contrary: it’s when I let go of the clenched-fist, furrowed-brow insistence that I need to get more done, or do things better, that I actually can accomplish more, and to a higher standard. Because now the stakes are so much lower – and because I’m no longer ruling out the possibility that the experience might be genuinely fun.
Door lekker mijn interesses te volgen, krijg ik weer meer plezier in mijn werk. Dan kan ik erop vertrouwen dat er vanzelf mooie dingen uit voortkomen.
Ik heb voor dit goede voornemen geen nieuwe gewoontes, productiviteitapps, dagboeken of wat dan ook nodig. Ik hoef alleen maar de gedachte te negeren om uit mijn comfortzone te stappen en te vertrouwen op mijn interesses.
Bedankt weer Burkeman.
* Is natuurlijk niet zo. Maar misschien heeft Burkeman dit schrijfadvies van Tim Urban opgevolgd.