Filosoof Coen Simon gaf onlangs een indrukwekkende speech over de deplorabele toestand van de parlementaire pers die van politieke verslaggeving een soap hebben gemaakt en alleen maar speuren naar uitglijders van politici.
“Het kwalijke is dat het feitelijke en inhoudelijke functioneren van een parlementaire democratie op deze wijze aan het oog onttrokken wordt door politici voor te stellen als figuren die niets anders doen dan de kaarten tegen hun borst houden. Hoe zij aan hun kaarten komen en welke beslissingen zij tijdens het spel moeten nemen – daar brandt de journalist liever zijn vingers niet aan.“
Coen Sjmon
Terwijl burgers aan dat soort verslaggeving veel meer zouden hebben (want: meer inzicht in hoe hun land bestuurd wordt).
Bovendien is het cynisme waar zulke verslaggeving onvermijdelijk toe leidt gevaarlijk. Want: minder betrokken burgers zorgt voor een slechter functionerende democratie.
Ik moest daardoor denken aan een van de beste technologieverslaggevers die ik ken
Ben Thompson is zijn naam, Stratechery zijn winstgevende en zelfstandige medium. Thompson volgt de technologiesector, dus niet de politiek, maar toch valt er in Den Haag een hoop van hem te leren.
In deze podcast vertelt Thompson hoe hij nooit mee wil doen aan het afzeiken van ogenschijnlijke domme beslissingen van Apple, Microsoft en andere bedrijven.
Geparafraseerd:
‘Er werken daar mensen die minstens net zo slim zijn als ik, en vaak slimmer. Die hebben écht wel logische beweegredenen voor hun soms ongelukkige beslissingen. Ik vind het daarom veel waardevoller als ik die probeer te doorgronden’.
Ben Thompson
Opeens begreep ik waarom ik zijn blog zo waardevol vond. Door zijn empathische verslaggeving word ik niet meegesleurd in het gemakzuchtige narratief van een hype, maar krijg ik veel meer begrip van de extreem ingewikkelde situaties die Thompson beschrijft.
Obama sprak zich onlangs uit over constructieve journalistiek
You as journalists are gonna have a role to play to reduce cynicism’, zei hij in een antwoord op een vraag over wijdverbreid cynisme van een studentenverslaggever.
(van 4:54 tot 6:20)
Ik zie dit als een oproep om niet alleen maar gemakzuchtig te vertellen hoe klote de wereld is, maar om proberen te doorgronden waarom die zo is gekomen, én hoe het beter kan, en soms al gaat.