Sinds we weten dat Twitter van Elon wordt, zijn er drie dominante narratieven:
- Het is eng dat een miljardair zo’n belangrijk medium koopt (Eens. Al vond ik het ook eng dat zo’n invloedrijk medium beursgenoteerd is en dus gericht op winstmaximalisatie in plaats van haar rol in de democratie)
- Maar vrijheid van meningsuiting dan? (Ik maak gebruik van de vrijheid om nog even geen mening te hebben hierover)
- Hoe gaat Twitter de aankoopsom van 44 miljard dollar waard zijn?
Over dat laatste punt vliegen de analyses me om de oren van bloggers die ik heel graag lees. Eerst Ben Thompson (maak er twee bedrijven van: TwitterServiceCo en TwitterAppCo), toen Nathan Baschez (geef iedereen de kans een eigen algoritme voor Twitter aan te bieden) en nu van Packy McCormick.
Die komt met een spot on observatie over Twitters commerciële potentieel die een open deur lijkt, maar waar hij nu op geweldige wijze de woorden aan geeft.
Twitter lekt geld
McCormick denkt dat Twitter een app-ecosysteem a la WeChat moet ontwikkelen. Twitter heeft immers een heel dominante positie als een plek waar bedrijven klanten vinden (denk aan content marketing en inhaak-tweets) en met ze communiceren (denk aan DM’s voor web care). Alleen omdat je vrijwel niets op het platform kunt kopen, lekt er geld weg:
The fun thing about building platforms and primitives is that the swarm will figure out way more compelling projects than I can imagine sitting here, but the benefit to Twitter is clear: stop letting people discover things on-platform and purchase off-platform
If We Ruled the Tweets van Packy McCormick
Ik heb dit als gebruiker ook gemerkt. Van alle boeken, tickets en lidmaatschappen die ik via Twitter verkocht, zag het medium geen cent van terug.
Als andere bedrijven hun producten kunnen integreren met Twitter, kan het medium bakken geld verdienen met commissies.
McCormick noemt een aantal voorbeelden, zoals meer integratie van bedrijven in Twitter DM’s. Handig als KLM automatisch je vlucht kan zien bijvoorbeeld, als ze ooit weer eens aan web care gaan doen. In China is dit doodnormaal, daar DM’en zelfs journalisten met lezers.
Of native integratie van populaire nieuwsbrief- en podcastapps.
Een van de meest prikkelende ideeën vond ik dat je je Twitter-profiel – “the most underdeveloped real estate on the internet” – en bijbehorende connecties zou kunnen gebruiken voor het communiceren met andere services (denk aan een event op Zoom of het streamen van een game). Of, jawel: “Twitter profiles could be the portal to the Open Metaverse”.
Andere interessante punten uit het artikel:
- Hij benadrukt het belang van de kleine groep ‘power users’. Zij zorgen ervoor dat de andere gebruikers ook mee blijven doen. Stukkie Pareto-principe in de praktijk. McCormick stelt zelfs voor dat ze via een Twitter DAO een bestuurszetel krijgen.
- Dat blauwe vinkje beschikbaar maken aan iedereen, voor een kleine maandelijkse fee. Dat maakt Twitter betrouwbaarder als identificatiemethode en levert het bedrijf miljarden op.
- Een aantal van de plannen die Musk aan investeerders pitcht zijn gelekt aan The New York Times. Daaruit blijkt dat abonnementen een cruciale rol gaan spelen. McCormick vindt dat logisch. Twitter is niet een sociaal netwerk a la Facebook maar een professioneel netwerk a la LinkedIn. En laatstgenoemde haalt grote meerderheid omzet uit abonnementen als LinkedIn Premium (maak ik zelf ook gebruik van). Voordat LinkedIn verkocht werd aan Microsoft, kwam slechts 18 procent van de omzet uit advertenties.