Af en toe geef ik nog eens een blogworkshop op journalistieke opleidingen – omdat het wat mij betreft dé manier is om al tijdens je opleiding journalistiek te kunnen bedrijven (waarom zou je wachten tot een medium iets van je publiceert?).
Maar bloggen is pittig in het begin, omdat er vrijwel niemand meeleest. Je steekt enorm veel tijd in je schrijfsels, maar het is alsof je een speech staat te houden op de middenstip van een leeg voetbalstadion.
Toch is bloggen dan al nuttig. En ik citeer dan graag Seth Godin, een marketingoeroe die dagelijks blogt:
Writing is what moves things forward
Ook al leest er nog niemand mee, je dwingt jezelf wel al je gedachten en ideeën te ordenen. Daardoor zet je dingen in werking. Ga je misschien eerder achter een idee aan. Tik je na een eerste notitie misschien wel een langere reportage.
Vandaag las ik op Brainpickings hoe neurloog Oliver Sacks altijd notitieboekjes met zich meesleepte. En ik ga wat hij daarover zegt zeker citeren in mijn volgende blogworkshop:
But for the most part, I rarely look at the journals I have kept for the greater part of a lifetime. The act of writing is itself enough; it serves to clarify my thoughts and feelings. The act of writing is an integral part of my mental life; ideas emerge, are shaped, in the act of writing.
My journals are not written for others, nor do I usually look at them myself, but they are a special, indispensable form of talking to myself.
Als je het zo bekijkt, hoef je niet eens op ‘publish’ te drukken.