‘Als ik twee keer langer aan een artikel werk, scoort het vier keer beter’

Elke keer als ik lees over een succesvol social-media-kanaal binnen een niche die ik leuk vind, ervaar ik FOMO.

Dan wil ik net als Nat Eliason ook een succesvol Tiktok-kanaal met boekentips opzetten.

Of zulke nuttige Notion-videos maken als YouTuber Thomas Frank.

Maar dan herinner ik mezelf eraan dat ik niet gelukkiger word van nog meer werk op de korte baan.

Ik doe als best veel op de korte baan. Twee keer per week POM, één keer per maand een nieuwsbrief over intentioneel leven, twintig keer per jaar Jonge Jaren. Dat is goed zo.

Dan wil ik niet daarnaast nog méér snellere dingen doen.

Liever steek ik dat in werk op de lange baan.

Zoals de belangrijkste lessen uit Jonge Jaren-interviews destilleren uit de interviews en daar educatief materiaal van maken.

Of mijn idee over intentioneel leven opschrijven in een boek.

Dat heeft een aantal voordelen:

• Ik merk dat wanneer ik de diepte inga – zoals lang werken aan tekst – ik zo hard moet nadenken dat ik op nieuwe ideeën kom.
• Zakelijk gezien is het naast mijn interviewpodcasts, Notion templates en nieuwsbrieven ook slim om herkenbare culturele artefacten te maken. Iets als een boek is veel sneller een mediamoment dan een goed gelezen blog. Daarom is het goed om als maker af en toe zoiets te publiceren. Zo ontdekken nieuwe mensen je werk.
• Als ik aan een groter project werk en mezelf echt moet pushen om het zo goed mogelijk te maken (terwijl ik ondertussen het stemmetje negeer dat zegt ‘dat het nooit gaat lukken’), ervaar ik een dieper gevoel van voldoening. Dat komt denk ik omdat ik dan mezelf uitdaag tot het uiterste.
• Ik denk niet dat ik over vijftig jaar terugkijk op nieuwsbriefedities. Wel op boeken die nog op de plank staan.

‘Wanneer ik mijn publicatietempo verlaag, groeit mijn blog sneller’

Op de blog van Cal Newport kwam ik onlangs twee keer een pleidooi tegen om meer de diepte in te gaan. Dit past binnen de boodschap van zijn nieuwe boek, Slow Productivity.

Allereerst deelde Newport een analyse van de podcast Acquired. Die zakenpodcast is een megasucces. Toch lijken de makers elke succesregel te negeren. Zoals: verschijn op regelmatige momenten of volg een uitgekiende mediastrategie. In plaats daarvan brengen ze op onregelmatige tijden giga-afleveringen uit waar ze eindeloos aan geschaafd hebben.

Newport schrijft daarover:

When you decide to obsess over quality, as Gilbert and Rosenthal did with their podcast, slowness becomes self-evidently the only way forward. Gilbert and Rosenthal didn’t monkey around with YouTube, or social media strategies, or optimal customer growth strategies, because all of that fast effort would get in the way of the slow pursuit of excellence.

Cal Newport – How the Acquired Podcast Became a Sensation

Dan voorbeeld twee: Blogger Henrik Karlsson analyseerde zijn blogposts en ontdekte dat hoe langer hij aan een artikel werkt, des te meer lezers hij trekt.

The general picture is this: if I spend twice as long working on a piece, it does on average four times better. (If I include outliers, the ambitious pieces do eight times better than the normal pieces.) The work I put in has increasing returns—the more time I spend writing, the bigger difference each additional hour does.

Henrik Karlsson – When I have a slower publishing cadence my blog grows faster

Newport laat er even een concurrentieanalyse op los:

A useful way to approximate these dynamics is to imagine plotting skill level versus the number of people producing work at that level. Roughly speaking, the more time you spend on a creative endeavor, the higher the skill level you achieve, and the higher skill level you achieve, the fewer people there are also producing at that level. Spending more time, in other words, makes your work more valuable.

Cal Newport – On Slow Writing

Door die twee voorbeelden van Newport word ik gesterkt in het idee om aan ideeën op de lange baan te werken.

Door meer tijd te nemen voor projecten. Vaker te herschrijven. Grootser te lanceren.

Ik maak trouwens wel onderscheid in verschillende types werk. Aan het stukje dat je nu leest heb ik niet eindeloos geschaafd. Misschien kom je zelfs een tikfout tegen. Maar dit is een notitie in mijn openbare notitieboek. Dat mag snel. Ik doe het voornamelijk voor mezelf.

Maar als ik een tekst voor een boek werk, herschrijf ik het minstens vijf keer. Net zolang tot ik in zo min mogelijk woorden precies heb ik gezegd wat ik wil.

Hoe kijk jij tegen de verhouding lange- en kortebaan-werk aan?