Schrijf voor jezelf (dat is voor iedereen leuker)

Elke maand verstuur ik een nieuwsbrief over intentioneel leven en media. Nog geen lid? Geef je hier op:

Welkom bij de maandelijkse aanbevelingen over media en intentioneel leven. Hier gaan we: 

1. Aan iedereen die de horrorgriep had: I feel you. Wat een virus. Ik lag er twee weken af. Wel veel Seinfeld kunnen kijken. En Chernobyl, een indrukwekkende HBO-miniserie over de kernramp uit 1986. Ontluisterend om te zien hoe Sovjet-partijpolitiek tot een meltdown leidde.

2. Inspirerend om in dezelfde serie te zien hoe een groep Sovjet-wetenschappers (door HBO teruggebracht tot twee personages) een veel grotere ramp wisten te voorkomen én met gevaar voor eigen leven structurele mankementen in kerncentrales publiekelijk deelden. Kijktip.

3. Aan iedereen die zichzelf dwingt enge dingen te doen om buiten je comfortzone te groeien: I feel you too. Door zo’n strenge houding waart het spook van zelfkritiek altijd rond. In zijn nieuwsbrief beschrijft 4000 Weeks-schrijver Oliver Burkeman hoe je als productiviteitsnerd baat hebt bij mildheid.

4. Heel grappig artikel uit The New Yorker over die functie op je telefoon die oude foto’s opnieuw laat zien.

5. Tip van Talking Heads-zanger David Byrne: laat overal ‘beginnetjes’ achter. Post-its met ideeën, open documentjes in je schrijfprogramma, afbeeldingen op je desktop. Dan begin je makkelijker aan creatief werk.

6. In 2008 deed ik verslag van een technologieconferentie in San Francisco. Op de terugweg kocht ik een boek met de intrigerende titel The Four-Hour Work Week. Ik las het tijdens een nachtvlucht in één ruk uit. Als vroegtwintiger leerde ik van auteur Tim Ferriss hoe je grote dromen kunt terugbrengen tot behapbare dagelijkse acties. Het is een droom die uitkomt dat hij vijftien jaar later te gast is bij POM.

7. Ter voorbereiding herlees ik enkele van Ferriss’ boeken. In Tribe of Mentors kwam ik geweldig schrijfadvies tegen van auteur Tim Urban (Wait But Why). Ook relevant als je video, podcasts, illustraties of andere dingen maakt: in een mediawereld waar door technologie de regels constant veranderen, kun je een nieuw genre uitvinden door alleen voor jezelf te schrijven. Probeer het eens uit.

8. Dit tegeltje van schrijver Morgan Housel past daar mooi bij: “Writing for yourself is fun and it shows, writing for other people is work and it shows”.

9. Elk land heeft eigen kakkers. In Amerika zijn dat de WASP’s (White Anglo-Saxon Protestants) uit New England. Het Amazon-algoritme (ja, echt) raadde me er een heerlijk boek over aan: Seating Arrangements van Maggie Shipstead. Hoe een keurige vader – het type dat leeft voor privé-golfclubs – in het huwelijksweekend van zijn oudste dochter door een midlife-crisis van epische proporties gaat.

10. Ik weet zo weinig over de toekomstige wereldmacht India. Mede daarom lees ik nu de roman Age of Vice. Schrijver Deepti Kapoor groeide op in Noord-India. Ze schrijft in dit boek over een tot slaaf gemaakte jongen, Ajay. Zijn leven neemt een wending als de zoon van de machtigste man van India hem naar Delhi haalt. In elk hoofdstuk gebeurt genoeg voor tien boeken. Tegelijkertijd heeft Kapoor de gedachten van de jongen ontroerend mooi beschreven. Ik slaap korter omdat ik het boek niet kan wegleggen.

11. Age of Vice deed me denken aan een andere geweldenaar van een roman: How to Get Filthy Rich in Rising Asia van Mohsin Hamid. Dat gaat ook over een Indiase jongen die de armoede ontvlucht. Hij groeit uit tot een tycoon. Hamid schreef het in de vorm van satirisch zelfhulpboek (wat de titel wellicht al weggaf).

12. Voor Jonge Jaren interviewde ik Humberto Tan over de belangrijke keuzes die hij vroeg in zijn leven maakte. Hij kreeg mavo-advies, maar zijn moeder stimuleerde hem toch naar de brede brugklas te gaan. De school stuurde Tan al snel door naar het gymnasium. Dit leerde hij daarvan:

Mijn moeder zei: ‘Laat me je één ding leren… Als je een keuze hebt, kies altijd voor het meerdere. Terug kan altijd. Vooruit is veel moeilijker. Maar kies het meerdere. Als het niet gaat, dan ga je langzaam terug. Wat maakt het uit, waarom zou je bang zijn voor een keuze omdat het te ambitieus is? Dat bestaat niet.’

13. Ook een originele gedachte van Humberto Tan over het maken van keuzes: “Bij elke keuze komt één criterium altijd terug: ik ga nooit uit van het succes van de keuze. Ik ga uit van het falen van de keuze”. Als je het worst-case-scenario acceptabel vindt, heb je volgens Tan een goede keuze te pakken.

14. Even iets praktisch en géén sponsoring: dit pure gembersap van Zonnatura is geweldig. Altijd gemberthee of gemberbier in een handomdraai. Pro-tip: gooi er ingevroren citroenpartjes bij.

15. Een van de fijnste dingen vind ik het ontdekken van onverwachte boeken. Dat gebeurt vaak in boekhandels. Maar die hebben het moeilijk. Gelukkig hoorde ik van de Britse boekwinkeldokter James Daunt. Hij reanimeert grote ketens als Waterstones en Barnes & Noble door de liefde voor boeken centraal te stellen en alle macht over boekselectie uit handen te geven aan de boekverkopers zelf. Klinkt zoetsappig, maar er zijn keiharde resultaten. Elke creatieve organisatie kan van Daunt leren.

16. ‘Bring back personal blogging‘, schrijven ze bij The Verge. Ik stem voor.

17. Ik heb dit compacte toetsenbord van Logitech gekocht om altijd en overal te kunnen schrijven. Kwam als beste uit de test bij The Wirecutter. Werkt via drie handige schakelknoppen op drie verschillende devices. Als je focusmode op je telefoon aanzet en de notities-app opent, heb je met dit toetsenbord een ultiem focus-schrijfapparaat (ziet er wel gek uit maar fuck it).

18. Ik pleit vaak voor het bijhouden van een ’tweede brein’ – een (digitale) verzameling van teksten, afbeeldingen en citaten die je de moeite waard vindt. In het archief van NRC kwam ik een prachtige omschrijving tegen van zo’n verzameling door wijlen Gerrit Komrij: ‘een boekhouding van je uitroeptekens’. „Iedereen zou zelf weer een boek moeten maken van de door hem aldus gelezen boeken”, schreef Komrij in 1985, „een bloemlezing van passages die je ooit, in de verschillende stadia van je leven, voorkwamen als uit het hart gegrepen, baarlijke nonsens of wonderwel verwoord.” Zo begin je.

19. Om lekker mee af te sluiten, een nummer waar ik niet van begrijp dat het nooit een rockhit is geworden: Tenderness van Parquet Courts